آغوز

مرحوم در سخنرانی خود در مسجد صاحب الزّمانی بیرجند در شب 21 ماه رمضان 1394 هجری می فرمود:
ای مردم! شب احیای دوم است، لیله قدر است. دفتر خدا حساب دارد، بی حساب نیست. تمام آنچه در سال آینده باید به ما برسد، همه اندازه گیری شده است. قدر به معنی اندازه گیری است. امشب اندازه گیری می شود. باید چقدر به این آدم نفس داده شود، چقدر دانایی داده شود، چقدر پول داده شود، چه اندازه صحت و سلامتی. تمام جزئیات امشب اندازه گیری می شود و در دفتر قدر الهی نوشته خواهد شد. البته خدای متعال بدا دارد، ممکن است خیلی از مقدّرات در بین سال، بدا شود، ولی پی ریزی آنچه در سال آینده به ما می رسد، امشب انجام می شود. امشب هرچه همت دارید کاری کنید که خدا را از خودتان خشنود کنید و دفتر عملتان را از ناشایست ها بوسیله توبه و انابه و استغفار پاک کنید. امید است به حرمت امیرالمومنین علیه السلام مقدّرات سال آینده همه شما به خیر و سعادت و خوشی و انبساط روحی و مادی فراهم شود. قرآنها را مهیا کنید.معصیتها را جلوی چشمتان بیاورید. کسی که معصیت نکرده چهارده تا معصوم هستند. باقی دیگر همه معصیت کاریم، همه نافرمانی داریم، کم و بیش ، صغیره و کبیره. امشب درهای رحمت خدا باز است و از خدا طلب مغفرت و آمرزش کنید. بگویید خدایا بد کردیم، غلط کردیم، معصیت کردیم. ما معترف به تقصیر خودمان هستیم، استحقاقِ عذاب و عقاب داریم، ولی چشم امید به عفو و رحمت، به کرم و مغفرت، به آقایی و بزرگی تو داریم. خدایا این امید ما را امشب نا امید نفرما. خدایا اگر ما بدیم، ولی به سلطنت تو معتقدیم، تو را به خداوندی می ستاییم، منکر سلطنت و پادشاهی و آقایی تو نیستیم. نوکر ها و بنده های بدی هستیم، امّا به حقّ قرآن عظیم! به آیات مبارکات قرآن! به روح مطهر امیرمومنان! امشب در حقّ ما آقایی کامل بفرما و از گذشته های ما در گذر. توفیق بندگی و هدایت راه خیر به همه ما عطا بفرما. این صیغه توبه را که من می خوانم همگی بخوانید، با حال هم بخوانید؛ یعنی گناهانتان را مجسّم کنید و از خدا طلب مغفرت کنید.
استغفر الله الذی لا اله الا هو الرحمن الرحیم ذو الجلال و الاکرام و اتوب الیه
یک مرتبه دیگر می خوانم. گناهانتان را مجسّم کنید و به دلتان به خدا بگویید: ما گناه کردیم، چوبمان هم بزنی حق داری، ما مستحقّ هستیم، امّا بیا و آقایی کن امشب ما را ببخش، یک مشت گدا آمده ایم در خانه ات، روی فرشت نشسته ایم، نیمه شب هم هست، دست گدایی دراز کردیم، تو اگر ما را نبخشی و عذاب کنی لذّتی نمی بری، ولی ما در زحمت خواهیم بود. امّا اگر ببخشی، ما راحت می شویم. خدایا! اگر ما را ببخشی مولایمان علی علیه السلام هم خوشحال می شود. اگر نبخشی مولایمان علی علیه السلام هم یک قدری ناراحت می شود. بیا به برکت خاتم الانبیا صلّی الله علیه و آله و به برکت قرآن امشب همه ما را ببخش.
(سخنرانی مسجد صاحب الزّمانی(خیرآباد نو) بیرجند، 1394 قمری، شب21 ماه رمضان)