اگر چشمه وجودتان به اقیانوس امام زمان علیه السلام اتّصال یابد، هرگز خشک نخواهد شد

مرحوم، در سخنرانی خود در مدرسه مجتهدی تهران در دهه اوّل صفر سال1390 قمری، خطاب به طلاّب علوم دینی می فرمود:
چشمه هرقدر بزرگ و ریشه‌ دار باشد، عاقبت در اثر تابش آفتاب و حرارت زمین می‌ خشکد. شما در دنیا نمی ‌توانید چشمه ‌ای را پیدا کنید که چهار هزار سال مانده باشد، بالاخره آفتاب که از بالا می‌ تابد آن را بخار می‌ کند و به هوا می ‌فرستد و بعد پراکنده می ‌شود. و لو بعد باران بیاید، ولی باران جبران و تلافی مافات را نمی ‌کند، حتّی اگر سالی یک قطره از آن کم شود، بالاخره خشک خواهد شد، مگر آن که این چشمه به دریا اتصال یابد، به اقیانوس راه یابد. آن وقت، دیگر خشک شدنی نیست. هرچقدر آفتاب بتابد، هرقدر باد بیاید، آن را نمی تواند خشک کند.
از این جامع المقدمات خوانِ شما تا برسد به آن عالم متبحّر فقیهِ اصولیِ خارج‌ خوان شما، از این پائین تا آن بالا، همه شما چشمه هستید. چشمه ‌های کوچک، چشمه ‌های بزرگ‌ تر، چشمه‌ های خیلی بزرگ. اما آن‌ که به دریا روزنه ای دارد، به اقیانوس متصّل است، نه کم می ‌شود و نه می ‌خشکد. پس اگر بخواهید نخشکید، اگر بخواهید به حیات معنوی کلّی، زنده شوید، چاره ‌ای نیست، باید به اقیانوس علم دنیا، اتّصال پیدا کنید، یعنی آن وجود مقدّسی که تمام علوم اولین و آخرین را به او داده ‌اند. از حضرت آدم علیه السلام تا حضرت خاتم صلّی الله علیه و آله و از حضرت خاتم صلّی الله علیه و آله تا الان که ما زنده هستیم، هر علمی که در دنیا بروز و ظهور کرده است، از هر علمی که در دنیا آمده است، همه را روی هم بریزید، آن‌ها دو حرف است، بیست و پنج حرف دیگر در سینه امام زمان علیه السلام است که در ظهور موفورالسّرورش، آن‌ها را ظاهر می ‌کند. او اقیانوس علم خدا است، او خزانه وحی خداست، او گنجینه قدرت خداست، تمام تجلّیات الوهیّت، از مشکات وجود ایشان خواهد شد. باید خودتان را به او بچسبانید.
طلبه باید از همان اولی که به او تعلیم می ‌کنند، باید راه خدا را برود، راه خدا، امام زمان علیه السلام است. لذا باید با امام عصر اروحناه فداه، پیوند بگیرید. باید با حضرت آشنائی پیدا کنید. اگر آشنایی با حضرت پیدا نکردید، در علم، اسکلت خشکی هستید. ملایی که ارتباط با امام زمان نداشته باشد، و لو علاّمه دهر باشد، به قدر پوست پیازی قیمت ندارد، یک مجسمه خشکی است، و لو اصول را کاملاً بلد باشد، و لو در فقه، استاد دهر باشد، و لو در فلسفه، بوعلی‌سینا باشد، این علوم ظاهریه را تمام داشته باشد، این ‌ها علم قال است. اگر یک سر سوزن، حال و معنویت در آن بود، آن قیمت دارد. حال و معنویت به اتّصال و ارتباط با امام عصر علیه السلام است.
این را من جرأت می ‌کنم بگویم، شاید منبری‌ های دیگر جرأت نکنند، چون من خودم، اهل فنّ هستم. هرکس چهار کلمه از بلاغت و استصحاب بلد بود، چهار کلمه مباحث از الفاظ و اصول ادلّه عقلیه را بلد بود، او نایب الامام است؟ نایب الامام باید در علم و تقوی، نماینده امام باشد. اگر نبود، یک غاز به درد نمی‌خورد. اگر نبود، پوست پیاز است. در نظر بنده، آن عالمی که ارتباط با امام زمان خود نگیرد، و لو علاّمه دهر باشد، یک غاز قیمت ندارد. اگر به امام زمان علیه السلام خود چسبیدید، شما ملای شیعه هستید. شما به حال مردم مفید خواهید بود. امّا اگر نچسبیدید، علاوه برآن ‌که مفید نیستید، ممکن است مضرّ هم باشید. باید صاحب شما، شما را از خطاها و خطرات و اشتباهات نگهداری کند، و این، وقتی اتفاق می ‌افتد که شما به او چسبیده باشید تا شما را حفظ کند.
(سخنرانی های مدرسه مجتهدی تهران، صفر 1390 قمری، مجلس دهم)

 

 

نان و آب از دهان شما می ‌افتد، امام زمان علیه السلام نباید بیافتد.

:gem: نان و آب از دهان شما می ‌افتد، امام زمان علیه السلام نباید بیافتد. پدر و مادر اگر از فکر شما دور می ‌شود، امام زمان علیه السلام نباید دور شود

مرحوم، در سخنرانی خود در مدرسه مجتهدی تهران در دهه اوّل صفر سال1390 قمری، خطاب به طلاّب علوم دینی می فرمود:
در مطالعه خود، در مباحثه خود، در تدریس خود، در تدرّس خود، باید ابتدای آن متوسّل به امام زمان علیه السلام شوید، و انتهای آن، دعا برای سلامتی و فرج امام زمان علیه السلام باشد. چه مدرّس و چه متدرس، توسّل به امام زمان علیه السلام داشته باشید. ای طلاّب! در تمام مراحل تحصیلات خود، تدریس، تدرّس، مطالعه، پیش مطالعه، مباحثه، در تمام مراحل باید مستمدّ از امام زمان علیه السلام باشید. باید موقع مطالعه، به امام زمان متوسّل شوید، از حضرت استمداد کنید، موقع مباحثه همان‌ طور، موقع درس هم همین ‌طور، درسی که می‌خوانید و درسی که می‌ دهید. در تمام مباحثات خود، اول که می‌خواهید مباحثه کنید، طرفین مباحثه به امام عصر علیه السلام متوسّل شوید. درس می ‌خوانید، اوّل به امام عصر علیه السلام متوسّل شوید. مرحوم میرزای نایینی در ابتدا درس خود تا توسل شدید به امام عصر پیدا نمی کرده است، وارد درس گفتن نمی ‌شده است. شاگردان وی نیز، آن ‌ها که من نزد آنان درس خواندم، همین ‌طور بودند. موقع درس گفتن، اوّل متوسل به امام عصر علیه السلام شوید، موقع درس گوش دادن نیز همینطور. همان اوّل یک دعایی و توسّلی به امام زمان بجویید. به تکرار این اعمال، شما با حضرت پیوند می ‌گیرید. به تکرار این اعمال، نورانیّت قلب شما زیاد می ‌شود، روحانیت پیدا می ‌کنید. به تکرار این اعمال، بالا که رفتید، شما نایب الامام می ‌شوید. مگر هرکس چهار کلمه یاد گرفت نایب الامام است؟ از همان اول تا آن وقتی‌که ان‌شاءالله الرحمن به استنباط احکام از کتاب و سنت برسید، دلم می ‌خواهد زیر سایه امام عصر باشید. در پناه آن حضرت بروید که هم علم شما از خطا مصون و مامون باشد و هم قلب شما از کدورت ‌ها، قساوت ‌ها، ظلمت‌ ها، هوی و هوس ‌ها، شهوت ‌ها، حبّ ریاست ‌ها مصون بماند. خدا لعنت کند این حب ریاست را؛ این حبّ ریاست آتش بگیرد. نه تنها دین صاحب خود را به باد می ‌دهد، دین و دنیای مردم را هم حبّ ریاست به باد می‌ دهد. ملاّ نباید حبّ ریاست داشته باشد. این را بدانید، حبّ ریاست برای ملاّ بزرگترین خطر است. هم برای خود او و هم برای عوامّ، خطر دینی دارد. این حرف‌ها را هیچ‌ کس از منبری ‌ها به شما نمی ‌گوید، یا جرأت نمی ‌کند بگوید یا ملاحظه می‌ کند. بنده ترس ندارم و شما را هم دوست می ‌دارم.
در خلوت که بهترین اوقات شماست، و مستقیم با خود خدا سرگوشی می ‌کنید و حرف می ‌زنید، شما آن ‌جا باید امام زمان را فراموش نکنید. در نماز، باید دعا کنید و از خدا سلامتی و تعجیل در فرج امام زمان را بخواهید. دعای بر فرج را فراموش نکنید.
امام زمان علیه السلام، پدر شماست، معلم شماست، دریای علمی است که اگر به او اتصال پیدا کردید، خشک نمی‌شوید. شما نوکر او هستید. آن حاج آقایی که صبح تا شام، فکر پول در آوردن است، پیوندی با امام زمان علیه السلام ندارد.
این حرف ‌های امشب من را ساده نگیرید، خیال نکنید من می ‌خواهم منبر تحویل بدهم، خیر. صحبتِ سفارش و توصیه کردن است، جداً، اکیداً، شدیداً، از شما می ‌خواهم، زیرا شما را دوست می‌ دارم. خدا می‌داند شما را دوست می ‌دارم، به خاطر علاقه به شماست که این‌جا منبر می ‌آیم. دلم می ‌خواهد آن‌چه را در دوران عمر فهمیده ‌ام، به شما ساده بگویم. نان و آب از دهان شما می ‌افتد، امام زمان نباید بیافتد. پدر و مادر اگر از فکر شما دور می ‌شود، امام زمان نباید دور شود. از همین حالا باید شما پشت سر امام زمان بروید. از حالا باید مدد از امام زمان بگیرید. از حالا باید خود را به امام زمان بچسبانید.
(سخنرانی های مدرسه مجتهدی تهران، صفر 1390 قمری، مجلس دهم)

 

 

امام زمان علیه السلام به احترام ائمّه بقیع علیهم السلام، با پای برهنه به زیارت می رود

مرحوم در سخنرانی خود در مسجد سیّد اصفهان در ماه رمضان 1392 هجری می فرمود:
در قبرستان بقیع که نه گنبدی است و نه ضریحی و نه فرشی و نه چراغی و نه خادمی و نه فراشی. چهار تا از آن وهابی ‌های خبیث هم آن جا ایستاده ‌اند، مثل سگِ درِ جهنم که آمده ‌اند دَم درِ بهشت. متاسّفانه من خودم علمایی را دیده ام که با کفش تا همان نزدیکی ‌های قبور مطهّر ائمّه علیهم السّلام می آمدند.
یک مطلبی را به شما بگویم و این سِرّ را را فاش کنم؛ امام زمانتان علیه السلام در قبرستان بقیع پای برهنه می ‌رود. این را بدانید! این فقط حرف نیست! قطع بدانید که راست و درست گفته ‌ام. امام زمانتان از آن‌جایی که از پله‌ها بالا می‌روند و وارد می ‌شوند، از آنجا پا برهنه به قبرستان بقیع علیهم السلام می ‌رود. من خودم علمای بزرگ را دیدم که با کفش تا نزدیک قبرها می ‌روند و زیارت می ‌خوانند. خود بنده هم آن اوایل امر، گاهی غفلت داشتم. ان شاء الله اگر به مدینه مشرّف شدید این مطلب من را فراموش نکنید، کفش ‌هایتان را بکنید. پایتان خاکی شد، طوری نیست! می ‌روید و پایتان را می ‌شورید. با پای برهنه بروید. امام زمانتان علیه السلام آن جا به احترام چهار امام پا برهنه می ‌رود.
(سخنرانی مسجد سیّد اصفهان، 1392 قمری، شب 24 ماه رمضان)

دعا

خدایا به حق امیرالمومنین دل ما را به نور معرفت و نور عبودیت خودت و نور ولایت علی و یازده فرزندش متلألأ فرما.
پیوند محبّت و ولایت بچه های ما را با شجره ملکوتی امام زمان علیه السلام محکمتر فرما.
فرزندی که ولیّ امام عصر نباشد به ما مده.
بچّه های ما را از شرور و فتن آخر الزمان حفظ فرما
دین و ایمان ما و فرزندانمان خدایا به دست تو امانت سپردیم. ای خدای امین مؤمن مؤتمن، دم مردن امانت ما را سالم به ما برسان
ما را با ایمان کامل از دنیا ببر.
آنچه گناه تا کنون کرده ایم معترفیم به گناهانمان، ولی اربابمان بزرگ است پیش تو آبرو دارد به حق مولا امیرالمومنین آنچه گناه کرده ایم این ساعت ببخش.
ما را از این مجلس، پاک و پاکیزه روانه بفرما.
به حقّ محمد و آلش، قداست و تقوای ممتدّ که تا آخر عمر ما را مانع از ارتکاب معاصی شود به ما و اولادهایمان عطا بفرما.
گرفتاری ها و پریشانی های عموم مسلمین را خاصه شیعیان را برطرف بفرما.
ما را در سایه امام عصر موفّق به امور خیری بدار.
خیرات و برکات آسمانیت را بر ما و همه مسلمین مبذول بدار.
مؤیدین اسلام و دین ، مروجین مذهب جعفری در هر لباسی که هستند همه را تأیید فرما.
مخرّبین دین را قلع و قمع فرما.
خدایا بزرگان ما پیشوایان ما روحانیین عالی مقاممان خطبا و گویندگان دینی ما که ما را هدایت و دلالت به ولایت اهل البیت کرده اند و مرده اند همه را غریق رحمت بفرما
خدایا این راه زیارت امام حسین را به حقّ علی بن ابیطالب به روی شیعیان جهان باز بفرما.
آسایش ما را به حقّ امیرالمومنین علیه السلام روز افزون بفرما
نعمتهایی که به ما عطا فرموده ای از ما زوال نیاور.
هرکس در این ماه صیام در هر مسجدی، تکیه ای، حسینیه ای، تو خانه خودش، عرض ارادت به ساحت اهل البیت علیهم السلام کرده است، خدماتش را قبول بفرما. پاداش جزیل و اجر جمیل در دنیا و آخرت به همه شان عطا بفرما.
(سخنرانی مرحوم در مسجد صاحب الزّمانی(خیرآباد نو) بیرجند، 1394 قمری، روز 21 ماه رمضان)

دعاهایی که در شب قدر می توانیم از خداوند متعال درخواست نماییم

به روح مطهر حضرت خاتم الانبیا و ارواح ائمه طیبین و انبیا و مرسلین و به حقّ قرآن عظیم، همین ساعت امر فرج امام زمان ما را اصلاح بفرما.
ما را به زودی به دیدار و به یاری این بزرگوار سعادتمند بفرما.
ما را در پناه امام زمان از هر خطا و اشتباه و از هر خطر و صدمه ای حفظ بفرما.
دل ما را به انوار معرفت و عبودیّت خودت و ولایت ولیّت، امام زمان علیه السلام نورانی تر فرما.
نور ولایت ائمه طاهرین علیهم السلام در دل های اولاد ما، اعقاب ما، نسلاً بعد النسل متجلّی فرما.
فرزندان ما را از فتنه های گمراه کننده آخر الزمان حفظ بفرما.
آنها را با ایمان کامل و با ولای آل محمد، سعادتمند فرما.
به حقّ قرآن عظیم گناهان ما را ببخش.
ای غفار الذنوب! ای سید السادات! ای ارحم الراحمین! به حق این قرآن بر ما ترحّم بفرما.
ما را به بندگی خودت، به تقوی، به عبادت، به پرهیز گناه تا پایان عمر توفیق عطا بفرما.
شیطان را از ما دور گردان.
ما را بر هوی و هوس و حیوانیّت خودمان غالب و منصور بدار.
همه شیعیان جهان را در هر نقطه روی زمین است حفظ بفرما و در امن و امان قرار بده
شرّ کفار و ضرّ اشرار از مسلمانان خاصّه شرّ یهود عنود را دور گردان و شرّشان را به خودشان برگردان.
گرفتاری همه مسلمانان خاصه شیعیان را بر طرف بفرما.
گرفتاران بی گناهان برطرف فرما.
بیماران ما را لباس عافیت بپوشان.
بیماری نادانی را از ما دور گردان.
خیرات و برکات آسمانی و زمینی ات را به ما و همه مسلمانان جهان مبذول بدار.
به حق محمّد و آلش آنهایی که ما را به ولای اهل البیت علیهم السلام راهنمایی کردند، علما و روحانیین، گویندگان دینی، پدران و مادرانی که ما را با مذهب شیعه آشنا کرده اند و مرده اند، همه شان را با ائمه طاهرین محشور فرما.
(سخنرانی مرحوم در مسجد صاحب الزّمانی(خیرآباد نو) بیرجند، 1394 قمری، شب 23 ماه رمضان)

آیا می ‌خواهید به امام زمان علیه السلام راه پیدا کنید؟

مرحوم در سخنرانی خود در مسجد سیّد اصفهان در ماه رمضان 1392 قمری می فرمود:
به همه توصیه می ‌کنم: «تمام اعمال مستحبه‌ خودتان را به نیابت از امام زمان علیه السلام انجام دهید.» این را از من بشنوید. گفتن این حرف‌ها برای من خیر مادی ندارد. نگفتنش هم ضرّ و شرّی ندارد. امّا والله العلیّ العظیم، دوستتان ‌دارم و از راه دوستی، آن چه را که فهمیده‌ ام، به شما می ‌گویم. نمی ‌خواهم بخل کنم! می ‌خواهم نتیجه‌ آزمایش ‌های علمی و عملی یک عمر را به شما به طور دربست و عصاره کرده و کپسول کرده بدهم.
آیا می ‌خواهید به امام زمان علیه السلام راه پیدا کنید؟ می‌خواهید جنبه‌ ولایت اگر در شما هست، قوی ‌تر شود و اگر نیست، پیدا بشود؟ آیا می ‌خواهید بالاخره طوری شود که گوشه‌ ابرویی به جانب شما هم کج بشود و گوشه‌ چشمی در خواب یا بیداری، به جانب شما توجّه بشود؟ می ‌خواهید؟ راه همین است که می ‌گویم: «تمام اعمال مستحبّی خود را به نیابت امام زمان علیه السلام انجام دهید.» عیادت مریض می روی، به نیابت حضرت برو؛ فرض کن حضرت 10 تومان به تو داده ‌اند و گفته ‌اند: «کربلایی محمد تقی! از جانب من برو احوال فلانی را بپرس». عیادت مریض به نیابت حضرت برو. می‌خواهی به قم، به زیارت حضرت معصومه علیهاالسلام بروی، به نیابت حضرت برو؛ فرض کن حضرت 50 تومان داده‌اند و فرموده‌ اند بگیر و سر قبر عمه‌ام برو و به نیابت من، زیارت کن.
این کار را حضرت رضا علیه السلام ، حضرت جواد علیه السلام و حضرت هادی علیه السلام هم انجام می ‌دادند؛ به شیعیان پول می ‌دادند و آن‌ها را به نیابت خودشان به کربلا، به زیارت امام حسین علیه السلام می ‌فرستادند. همچنین شیعیان را به نیابت خود به مکّه می ‌فرستادند. امام رضا علیه السلام، برای یونس بن عبدالرحمن و دو نفر دیگر، چند تا غلام و چند پارچه‌ای که قیمت آن‌ها 100 اشرفی طلا بود، فرستادند و فرمودند: « امسال شما سه نفری به نیابت من، مکّه بروید.» در زمان‌ های گذشته، این اعمال خیلی متداول بوده است. شیعیان سابق همه انجام می داده اند. البته شیعیان سابق، غیر از ما بوده ‌اند. توجّهشان به امام زمانشان علیه السلام، بیش‌تر از ما بود.
کلّیّه اعمال خیریّه‌ مستحبّ خود را به نیابت از امام زمان علیه السلام انجام دهید. زیارت حضرت معصومه علیها السلام، زیارت امام رضا علیه السلام، زیارت کربلا، مکّه‌ مستحبّی، عمره‌ مستحبّی، کلّیّه‌ی این‌‌ها را به نیابت امام زمان علیه السلام بروید. صدقاتی که می ‌دهید، به نیابت امام زمان علیه السلام بدهید. اصلاً به نیابت حضرت، برای خود حضرت صدقه بده. برای سلامتی ذرّیّه‌ حضرت صدقه بده. حضرت ذرّیّه دارند. هم روایت داریم، هم دلایل دیگر داریم. صدقات مستحبه را به نیابت حضرت به فقرا بدهید. برای سلامتی حضرت و بچه‌ های حضرت و بستگان حضرت صدقه بدهید.
سر قبرستان می‌روید، شب های جمعه بروید، نه روز جمعه. مستحب است که شب جمعه سر قبرستان بروید. برای فاتحه‌ اهل قبور، به نیابت حضرت بروید. سر قبرها که می‌روید، به نیابت حضرت بروید و یازده مرتبه سوره توحید و هفت مرتبه سوره قدر بخوانید و آدابی که دارد. صله رحم می‌کنی و خبر از ارحامت می‌گیری، به نیابت حضرت این عمل مستحب را انجام بده. و موارد دیگر از این قبیل، هر چه عمل ‌های مستحبّی می‌ کنید، به نیابت حضرت انجام دهید. عاقبت، این کار، بین شما و او یک پیوندی پیدا می شود. خوشا به حال آن کسی که پیوندش با شجره‌ ملکوتی امام زمان علیه السلام بگیرد. قَسَم به خود امام زمان علیه السلام، سرِّ مستترِ درگوشیِ درویشی، همین است که به شما گفتم! رمزی بزرگ را من فاش کردم و گفتم! حالا دیگر خودت مرد میدانی! بیا و عمل کن؛ عمل کن. دیگر عملش با خودت است. «حلوای تن تنانی است؛ تا نخوری، ندانی است.» باید به میدان عمل بیایی.
(سخنرانی مسجد سیّد اصفهان، 1392 قمری، شب29 ماه رمضان)

امام زمان علیه السلام، دین مرضیّ خداوند؛ یعنی تشیّع را روی زمین، حاکم می گرداند

مرحوم در سخنرانی خود در مسجد سیّد اصفهان در ماه رمضان 1392 هجری می فرمود:
خداوند، وظائفی بر عهده‌ امام زمان علیه السلام نهاده است که بر عهده هیچ یک از یازده امام نگذاشته است. وظائف امام زمان علیه السلام چیست؟ در دعای ندبه می ‌خوانید: «بِنَفسِی اَنتَ مِن عَقیدِ عِزٍّ لا یُساوَی». یعنی: «جانم قربان تو ای آقایی که خداوند برای تو یک پرچم عزّتی برافراشته است که بالادست ندارد». همین طور هم هست. «هر که بامش بیش، برفش بیش‌تر». یک وظائفی را بر عهده او نهاده ‌اند که یازده امام دیگر علیهم السلام متعهّد و متکفّلِ این وظائف نبوده ‌اند و آن ‌ها را برای به ثمر رسیدن این وظائف نیاورده بودند. یک وظیفه آن است که باید سرتاسر پنج قاره دنیا را به کلمه‌ توحید وارد کند، و دیگر آن که سرتاسر دنیا را به عدل همگانی منظّم کند. این دو کار خیلی بزرگ است، خیلی خیلی بزرگ!
اگر بخواهیم مرد و زن یک دِهی را خدا پرست کنیم، و بخواهیم صورت دین را، -حالا عقیده‌ باطنی‌شان هر چه هست- در آن ‌ها جاری کنیم، بسیار مشکل است، آن وقت چه رسد یک شهری، تا چه رسد استانی، تا چه رسد مملکتی، تا چه رسد یک قاره ‌ای، تا چه برسد پنج قاره دنیا. باید هر موقعی که رادیو را باز می ‌کنید، هر ظهر در هر نقطه‌ ای از نقاط دنیا که هستید و به اذان گوش می دهید، می‌ بینید صدا می ‌زند: «أَشْهَدُ أَنْ‏ لَا إِلَهَ‏ إِلَّا اللهُ» ولو از واشنگتن، ولو از نیویورک، ولو از استالینگراد، التفات فرمودید یا نه؟ از هر جای دنیا، رادیو را که باز می ‌کنید، می بینید می ‌گوید: «أَشْهَدُ أَنَّ مُحَمَّداً رَسُولُ اللهِ». این کاری است بس دشوار که پنج قاره دنیا همه گوینده‌ شهادتین شوند. البته، تنها این دو شهادت نیست. آقایان اهل علم! من دلیل قطعی دارم که پشت سرش باید بگویند: «أَشْهَدُ أَنَّ‏ عَلِیّاً وَلِیُّ اللهِ». به رغم انف و کوری چشم آن کسی که علی علیه السلام را دنبال توحید و دنبال پیغمبر صلّی الله علیه و آله، نام نمی‌برد. دستور از امام صادق علیه السلام و امام باقر علیه السلام داریم که هر وقت متذکّر خدا و متذکّر پیغمبر صلّی الله علیه و آله شدید، متذکّر ولایت و بزرگواری علیّ علیه السلام هم بشوید. به کوری چشم این خبیث ‌های شقیّ، که با اشتهار و انتشار اسم علی علیه السلام مخالف هستند، باید در مسجد الحرام بالای مأذنه، «أشهدِ أَنَّ‏ عَلِیّاً وَلِیُّ اللهِ» گفته شود، و این امر، در زمان امام زمان علیه السلام واقع می ‌شود.
«وَعَدَ اللهُ الَّذینَ آمَنُوا مِنْکُمْ وَ عَمِلُوا الصَّالِحاتِ لَیَسْتَخْلِفَنَّهُمْ فِی الْأَرْضِ کَمَا اسْتَخْلَفَ الَّذینَ مِنْ قَبْلِهِمْ وَ لَیُمَکِّنَنَّ لَهُمْ دینَهُمُ الَّذِی ارْتَضى‏ لَهُمْ».
آقایان! دینی که خدا برای این ‌ها پسندیده است، چیست؟
«الْیَوْمَ أَکْمَلْتُ لَکُمْ دینَکُمْ وَ أَتْمَمْتُ عَلَیْکُمْ نِعْمَتی‏ وَ رَضیتُ لَکُمُ الْإِسْلامَ دیناً».
همان دینی است که علی علیه السلام متمّم و مکمّل آن است؛ این دین، آنی است که مرضیّ خداست: « وَ لَیُمَکِّنَنَّ لَهُمْ دینَهُمُ الَّذِی ارْتَضى‏ لَهُمْ». آن دین را خدا تمکین می ‌کند و در روی زمین، مکان می ‌دهد. یعنی مذهب شیعه را.
(سخنرانی مسجد سیّد اصفهان، 1392 قمری، شب 26 ماه رمضان)

راضی نیستم که احدی این دعا را جز برای فرج امام ‏زمان علیه السلام، برای چیز دیگری بخواند

مرحوم در سخنرانی خود در مسجد سیّد اصفهان در ماه رمضان 1392 هجری می فرمود:
یک دعایی است که جزء اسرار است. اساتیدِ من به من گفته‏اند: نگو. من می‏گویم، ولی راضی نیستم که احدی این دعا را جز برای فرج امام ‏زمان علیه السلام، برای چیز دیگری بخواند و اگر برای چیز دیگری بخواند و بخواهد، پیش خدا مسؤول است. این سرّی است که در اصفهان فاش می ‏کنم؛ تاکنون هم نگفته ‏ام. این دعای عجیبی است که از اسرار است. بزرگان، آن‌هایی که در این عوالم سرّ و حقیقت، اقیانوس بوده‏اند، سپرده‏اند که این دعا خوانده نشود، مگر برای امری که در عالَم از آن مهم ‏تر نیست. و به نظر بنده، امری که در عالم مهم ‏تر از آن نیست، ظهور امام زمان علیه السلام است. پس این دعا را جز برای ظهور آن امام نخوانید. دعا این است:
«اللّهُمَّ اِنّی اَسْئَلُکَ بِروحِ عَلیِّ بْنِ اَبی‏طالِبِ الَّذی لَمْ یُشْرِکْ بِاللهِ طَرْفَةَ عَیْنٍ» (أنْ تُعَجِّلَ فَرَجَ وَلِیِّکَ القائِمِ المَهْدِیّ)
خداوندا! به روح علیّ امیرالمؤمنین علیه السلام‏ قَسَمَت می‏ دهم، آن روح مطهّری که در این عالم کون و فساد، از زمانی که قدم به رَحِم مادرش فاطمه بنت اسد علیهاالسلام گذاشت تا وقتی که از دنیا رحلت فرمود، یک طرفة العین و یک چشم به هم زدن، به خدا شرک نیاورد، و همیشه موحّد بود؛ صمد پرست بود. (به آن روح قسمت می دهم که فرج ولیّت، امام زمان علیه السلام را برسانی)
(سخنرانی مسجد سیّد اصفهان، 1392 قمری، شب 18 ماه رمضان)
 

دعایی از مولایمان امام عصر علیه السلام برای رفع مشکلات

مرحوم قطب الدّین راوندی در «قصص الانبیاء»، این دعای شریف را از حضرت صاحب الزّمان علیه السلام نقل می کند:
«یا مَنْ إِذا تَضایَقَتِ الْاُمُورُ فَتَحَ لَنا باباً لَمْ تَذْهَبْ إِلَیْهِ‏ الْأَوْهامُ،  فَصَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ، وَافْتَحْ  لِاُمُورِی ‏الْمُتَضایِقَةِ باباً لَمْ یَذْهَبْ إِلَیْهِ وَهْمٌ، یا أَرْحَمَ الرَّاحِمینَ»
(قصص الانبیاء، ص365)
مرحوم سید عباس لاری نقل می کند: مرحوم سید مرتضی کشمیری برای رفع کرفتاری ها این دعا را سفارش می کرد.(جرعه ای از دریا، ج1، ص517)
دانشمند محترم، جناب سیّد مرتضی مجتهدی سیستانی در کتاب «صحیفه مهدیّه» بعد از نقل این دعا می نویسد:
در کتاب «التّحفة الرّضویّة» آمده است:
علاّمه پرهیزکار، جناب سیّد حسن، فرزند سیّد علی آقا شیرازی، این دعا را برای من روایت کرد و گفت:
این کلام را بعضی از بزرگان مورد اعتماد از امام زمان عجّل الله تعالی فرجه نقل کرده اند. برای برطرف شدن مشکلات و نیز دست یابی به خواسته ها و آرزوها، پس از نمازهای پنج گانه، و نیز در دیگر حالات، این دعا باید خوانده شود.
(صحیفه مهدیه، ص394-395 به نقل از التّحفة الرّضویة، ص114)

خواندن این سوره ها در رکعت اول نماز، توصیه شده است

1)

1)سوره قدر
عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ علیه السلام قَالَ‏: مَنْ قَرَأَ إِنَّا أَنْزَلْنَاهُ فِی فَرِیضَةٍ مِنْ فَرَائِضِ اللَّهِ، نَادَى مُنَادٍ: یَا عَبْدَ اللَّهِ! غَفَرَ اللَّهُ لَکَ مَا مَضَى، فَاسْتَأْنِفِ الْعَمَل. (فقه الرّضا علیه السلام، ص344/‏ ثواب الأعمال، ص124)
حضرت صادق علیه السلام فرمود: هرکس در یکى از نمازهاى واجبش سوره قدر را بخواند، منادى ندا مى‏ دهد: اى بنده خدا! گناهان گذشته‏ ات را آمرزیدند؛ عملت را از نو شروع کن.
عَنْ أَبِی عَلِیِّ بْنِ رَاشِدٍ قَالَ: قُلْتُ لِأَبِی الْحَسَنِ علیه السلام: جُعِلْتُ فِدَاکَ! إِنَّکَ کَتَبْتَ إِلَى مُحَمَّدِ بْنِ الْفَرَجِ تُعَلِّمُهُ أَنَّ أَفْضَلَ مَا یُقْرَأُ فِی الْفَرَائِضِ إِنَّا أَنْزَلْنَاهُ‏ وَ قُلْ هُوَ اللَّهُ أَحَدٌ ... قال علیه السلام: فَإِنَّ الْفَضْلَ وَ اللَّهِ فِیهِمَا. (وسائل الشیعة، ج‏6، ص78 به نقل از کافی)
ابوعلی گفت: به حضرت هادی علیه السلام عرض کردم: فدایت شوم! شما به محمّد بن فرج نوشته اید و تعلیم فرموده اید که برترین سوره هایی که در نمازهای واجب خوانده شود، سوره های قدر و توحید است .... حضرت فرمود: به خدا قسم! فضل در خواندن این دو سوره است.
حَکَى مَنْ صَحِبَ الرِّضَا علیه السلام إِلَى خُرَاسَانَ‏ أَنَّهُ کَانَ یَقْرَأُ فِی الصَّلَوَاتِ فِی الْیَوْمِ وَ اللَّیْلَةِ، فِی الرَّکْعَةِ الْأُولَى الْحَمْدَ وَ «إِنَّا أَنْزَلْنَاهُ»، وَ فِی الثَّانِیَةِ الْحَمْدَ وَ «قُلْ هُوَ اللَّهُ أَحَدٌ». (وسائل الشیعة، ج‏6، ص79 به نقل از الفقیه)
کسی که تا خراسان، همراه با حضرت رضا علیه السلام بود نقل می کند که آن حضرت در نمازهای روز و شبش، در رکعت اوّل، سوره های حمد و قدر، و در رکعت دوم، سوره حمد و توحید می خواند.
عَنْ صَاحِبِ الزَّمَانِ علیه السلام أَنَّهُ کَتَبَ إِلَى مُحَمَّدِ بْنِ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ جَعْفَرٍ الْحِمْیَرِیِ‏ فِی جَوَابِ مَسَائِلِهِ: عَجَباً لِمَنْ لَمْ یَقْرَأْ فِی صَلَاتِهِ إِنَّا أَنْزَلْنَاهُ فِی لَیْلَةِ الْقَدْرِ، کَیْفَ تُقْبَلُ صَلَاتُهُ. (وسائل الشیعة، ج‏6، ص79 به نقل از احتجاج)
حضرت صاحب الزّمان علیه السلام در پاسخ به سؤالات محمّد حِمیری، مکتوب فرمودند: تعجّب از آن کس است که وقتی در نمازش سوره قدر را نمی خواند، چگونه نمازش، قبول می شود!

2)سوره کوثر
عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ علیه السلام قَالَ‏: مَنْ کَانَ قِرَاءَتُهُ‏ إِنَّا أَعْطَیْناکَ الْکَوْثَرَ فِی فَرَائِضِهِ‏ وَ نَوَافِلِهِ، سَقَاهُ اللَّهُ مِنَ الْکَوْثَرِ یَوْمَ الْقِیَامَةِ، وَ کَانَ مُحَدَّثُهُ عِنْدَ رَسُولِ اللَّهِ صلّی الله علیه و آله فِی أَصْلِ طُوبَى‏. (ثواب الأعمال، ص126-127)
حضرت صادق علیه السلام فرمود: کسى که‏ سوره کوثر را در نمازهاى واجب و مستحب خود بخواند، روز قیامت خداوند او را از کوثر سیراب مى ‏کند، و مجلس و محفلش نزد رسول خدا صلّى اللَّه علیه و آله و سلّم، زیر درخت طوبى خواهد بود.

:ok_hand:خواندن این سوره ها در رکعت اول نماز، توصیه شده است(2)

3)سوره کافرون
عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ علیه السلام قَالَ: قَرَأْتُ فِی صَلَاةِ الْفَجْرِ بِ «قُلْ هُوَ اللَّهُ أَحَدٌ» وَ «قُلْ یَا أَیُّهَا الْکَافِرُونَ»، وَ قَدْ فَعَلَ ذَلِکَ رَسُولُ اللَّهِ صلّی الله علیه و آله. (وسائل الشیعة، ج‏6، ص81 به نقل از تهذیب)
حضرت صادق علیه السلام فرمود: من در نماز صبح، سوره توحید و سوره کافرون را می خوانم، و رسول خدا صلّی الله علیه و آله نیز چنین عمل می فرمود.
عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ علیه السلام:‏ مَنْ قَرَأَ «قُلْ یا أَیُّهَا الْکافِرُونَ»‏ وَ «قُلْ هُوَ اللَّهُ أَحَدٌ» فِی فَرِیضَةٍ مِنَ الْفَرَائِضِ، غَفَرَ اللَّهُ لَهُ وَ لِوَالِدَیْهِ وَ مَا وَلَدَ، وَ إِنْ کَانَ شَقِیّاً مُحِیَ مِنْ دِیوَانِ الْأَشْقِیَاءِ وَ أُثْبِتَ فِی دِیوَانِ السُّعَدَاءِ، وَ أَحْیَاهُ اللَّهُ سَعِیداً وَ أَمَاتَهُ شَهِیداً وَ بَعَثَهُ شَهِیداً. (ثواب الأعمال، ص127/فقه الرّضا علیه السلام، ص344)
حضرت صادق علیه السلام فرمود: کسى که سوره کافرون و توحید را در یکى از نمازهاى واجب بخواند، خداوند او، پدر و مادر و فرزندان پدر و مادرش را مى ‏آمرزد؛ اگر بدبخت باشد، نام او در دفتر بدبخت ها پاک شده و در دفتر سعادتمندان ثبت مى ‏شود؛ و خداوند زندگى سعادتمندانه ‏اى به او ارزانى داشته؛ او را شهید مى‏ میراند و شهید مبعوث می کند.

4)سوره نصر
قَالَ رَسُولُ الله صلّى الله علیه و آله: مَنْ قَرَأَ سُورَةَ النَّصرِ فِی صَلاتِهِ، قُبِلَتْ بِأحْسَنِ قَبُولٍ. (البرهان فی تفسیر القرآن، ج‏5، ص783 به نقل از خواصّ القرآن)
رسول خدا صلّی الله علیه و آله فرمود: هرکس سوره نصر را در نمازش بخواند، نمازش به بهترین وجه، قبول می شود.
عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ علیه السلام قَالَ:‏ مَنْ قَرَأَ إِذا جاءَ نَصْرُ اللَّهِ وَ الْفَتْحُ‏ فِی نَافِلَةٍ أَوْ فَرِیضَةٍ، نَصَرَهُ‏ اللَّهُ‏ عَلَى‏ جَمِیعِ‏ أَعْدَائِهِ‏، وَ جَاءَ یَوْمَ الْقِیَامَةِ وَ مَعَهُ کِتَابٌ یَنْطِقُ، قَدْ أَخْرَجَهُ اللَّهُ مِنْ جَوْفِ قَبْرِهِ، فِیهِ أَمَانٌ مِنْ جِسْرِ جَهَنَّمَ وَ مِنَ النَّارِ وَ مِنْ زَفِیرِ جَهَنَّمَ، فَلَا یَمُرُّ عَلَى شَیْ‏ءٍ یَوْمَ الْقِیَامَةِ إِلَّا بَشَّرَهُ وَ أَخْبَرَهُ بِکُلِّ خَیْرٍ حَتَّى یَدْخُلَ الْجَنَّةَ، وَ یُفْتَحُ لَهُ فِی الدُّنْیَا مِنْ أَسْبَابِ الْخَیْرِ مَا لَمْ یَتَمَنَّ وَ لَمْ یَخْطُرْ عَلَى قَلْبِهِ. (ثواب الأعمال، ص127)
حضرت صادق علیه السلام فرمود: کسى که سوره نصر را در نماز مستحبّ یا واجبى بخواند، خداوند او را بر همه دشمنانش پیروز می کند، و در روز قیامت با نوشته ای مى‏آید که گویاست، و خداوند آن را از قبرش بیرون می آورد. آن نوشته، امان ‏نامه ‏اى است براى (عبور از) پل جهنّم، آتش و صداى جهنم. پس روز قیامت از چیزی عبور نمی کند مگر آن که وی را به هر خیری (که در انتظار اوست) مژده می دهد تا سرانجام وارد بهشت شود. همچنین (با خواندن این سوره در نماز) در دنیا اسباب خیری برای او گشوده می شود که آرزویش را نداشته و به قلبش خطور نکرده است.