در شب های احیا، تا قرآن را بالا سرم می گذارم، یادم از امام حسین علیه السلام می آید

مرحوم در سخنرانی خود در مسجد صاحب الزّمانی بیرجند در شب 21 ماه رمضان 1394 هجری قمری می فرمود:
«اللَّهُمَّ إنِّی أَسْأَلُکَ بِکِتَابِکَ الْمُنْزَلِ وَ مَا فِیهِ ، وَ فِیهِ اسْمُکَ الْأَکْبَرُ وَ أَسْمَاؤُکَ الْحُسْنَى وَ مَا یُخَافُ وَ یُرْجَى أَنْ تَجْعَلَنِی مِنْ عُتَقَائِکَ مِنَ النَّارِ»
این دعایی است که وقتی قرآن را بالا سر می گذارید، می خوانید. قرآنها را باز کنید.
من طلبه بودم. شب های دهه محرم کتاب های مقتل را نگاه می کردم و مقاتل، یعنی آنچه که در کربلا واقع شده را می خواندم و گریه می کردم. یک شب رسیدم به اینجا که امام حسین علیه السلام، قرآن را آورد به میدان، قرآن را باز کرد و بالای سرش گذاشت. فرمود:
«مردم! بین من و شما این قرآن حاکم باشد. من مسلمانم، این هم قرآن است. در کجای قرآن است که مرا بکشید؟»
من این عبارت را که خواندم منقلب شدم، لذا از آن تاریخ به این طرف هر شب احیایی که قرآن به سر می گیرم، چه بالای منبر، چه در خانه خودم، تا قرآن را بالا سرم می گذارم، یادم از امام حسین علیه السلام می آید که او بیچاره شده بود دیگر، قرآن را بالا سرش گذاشت .و رفت زیر سایه قرآن.
ای مردم! شما هم به یاد امام حسین علیه السلام بیافتید و اشک هایتان بریزد، قرآن را بگذارید بالا سرتان و این دعا را بخوانیم.
(سخنرانی مسجد صاحب الزّمانی(خیرآباد نو) بیرجند، 1394 قمری، شب21 ماه رمضان)

دعا

خدایا به حق امیرالمومنین دل ما را به نور معرفت و نور عبودیت خودت و نور ولایت علی و یازده فرزندش متلألأ فرما.
پیوند محبّت و ولایت بچه های ما را با شجره ملکوتی امام زمان علیه السلام محکمتر فرما.
فرزندی که ولیّ امام عصر نباشد به ما مده.
بچّه های ما را از شرور و فتن آخر الزمان حفظ فرما
دین و ایمان ما و فرزندانمان خدایا به دست تو امانت سپردیم. ای خدای امین مؤمن مؤتمن، دم مردن امانت ما را سالم به ما برسان
ما را با ایمان کامل از دنیا ببر.
آنچه گناه تا کنون کرده ایم معترفیم به گناهانمان، ولی اربابمان بزرگ است پیش تو آبرو دارد به حق مولا امیرالمومنین آنچه گناه کرده ایم این ساعت ببخش.
ما را از این مجلس، پاک و پاکیزه روانه بفرما.
به حقّ محمد و آلش، قداست و تقوای ممتدّ که تا آخر عمر ما را مانع از ارتکاب معاصی شود به ما و اولادهایمان عطا بفرما.
گرفتاری ها و پریشانی های عموم مسلمین را خاصه شیعیان را برطرف بفرما.
ما را در سایه امام عصر موفّق به امور خیری بدار.
خیرات و برکات آسمانیت را بر ما و همه مسلمین مبذول بدار.
مؤیدین اسلام و دین ، مروجین مذهب جعفری در هر لباسی که هستند همه را تأیید فرما.
مخرّبین دین را قلع و قمع فرما.
خدایا بزرگان ما پیشوایان ما روحانیین عالی مقاممان خطبا و گویندگان دینی ما که ما را هدایت و دلالت به ولایت اهل البیت کرده اند و مرده اند همه را غریق رحمت بفرما
خدایا این راه زیارت امام حسین را به حقّ علی بن ابیطالب به روی شیعیان جهان باز بفرما.
آسایش ما را به حقّ امیرالمومنین علیه السلام روز افزون بفرما
نعمتهایی که به ما عطا فرموده ای از ما زوال نیاور.
هرکس در این ماه صیام در هر مسجدی، تکیه ای، حسینیه ای، تو خانه خودش، عرض ارادت به ساحت اهل البیت علیهم السلام کرده است، خدماتش را قبول بفرما. پاداش جزیل و اجر جمیل در دنیا و آخرت به همه شان عطا بفرما.
(سخنرانی مرحوم در مسجد صاحب الزّمانی(خیرآباد نو) بیرجند، 1394 قمری، روز 21 ماه رمضان)

دعاهایی که در شب قدر می توانیم از خداوند متعال درخواست نماییم

به روح مطهر حضرت خاتم الانبیا و ارواح ائمه طیبین و انبیا و مرسلین و به حقّ قرآن عظیم، همین ساعت امر فرج امام زمان ما را اصلاح بفرما.
ما را به زودی به دیدار و به یاری این بزرگوار سعادتمند بفرما.
ما را در پناه امام زمان از هر خطا و اشتباه و از هر خطر و صدمه ای حفظ بفرما.
دل ما را به انوار معرفت و عبودیّت خودت و ولایت ولیّت، امام زمان علیه السلام نورانی تر فرما.
نور ولایت ائمه طاهرین علیهم السلام در دل های اولاد ما، اعقاب ما، نسلاً بعد النسل متجلّی فرما.
فرزندان ما را از فتنه های گمراه کننده آخر الزمان حفظ بفرما.
آنها را با ایمان کامل و با ولای آل محمد، سعادتمند فرما.
به حقّ قرآن عظیم گناهان ما را ببخش.
ای غفار الذنوب! ای سید السادات! ای ارحم الراحمین! به حق این قرآن بر ما ترحّم بفرما.
ما را به بندگی خودت، به تقوی، به عبادت، به پرهیز گناه تا پایان عمر توفیق عطا بفرما.
شیطان را از ما دور گردان.
ما را بر هوی و هوس و حیوانیّت خودمان غالب و منصور بدار.
همه شیعیان جهان را در هر نقطه روی زمین است حفظ بفرما و در امن و امان قرار بده
شرّ کفار و ضرّ اشرار از مسلمانان خاصّه شرّ یهود عنود را دور گردان و شرّشان را به خودشان برگردان.
گرفتاری همه مسلمانان خاصه شیعیان را بر طرف بفرما.
گرفتاران بی گناهان برطرف فرما.
بیماران ما را لباس عافیت بپوشان.
بیماری نادانی را از ما دور گردان.
خیرات و برکات آسمانی و زمینی ات را به ما و همه مسلمانان جهان مبذول بدار.
به حق محمّد و آلش آنهایی که ما را به ولای اهل البیت علیهم السلام راهنمایی کردند، علما و روحانیین، گویندگان دینی، پدران و مادرانی که ما را با مذهب شیعه آشنا کرده اند و مرده اند، همه شان را با ائمه طاهرین محشور فرما.
(سخنرانی مرحوم در مسجد صاحب الزّمانی(خیرآباد نو) بیرجند، 1394 قمری، شب 23 ماه رمضان)

خدایا! ما هر جنایتی که کرده ‌ایم، هر معصیتی که کرده ‌ایم، درِ خانه تو آمده ‌ایم

مرحوم در سخنرانی خود در مسجد جامع زاهدان، در ماه رمضان سال1390قمری می فرمود:
شب عیدفطر است، یک ماه مقدسی را به بندگی خدا قیام کردید، دهان بستید، اگر هیچ ‌کاری نکردید، دهان بستید، امساک کردید، برای امتثال امر خدا، چون خدا فرموده است: ماه صیام را روزه بگیرید. برای این‌که بگویید که ما یاغی با خدا نیستیم، ما با سلطنت حق تعالی مخالف نیستیم، ما رعیّت خدا هستیم. نهایت، رعیتی هستیم که خراب ‌کاری هم خیلی داریم، مملکت، همه نوع رعیت دارد، رعیّتِ صالح سالم دارد، رعیّتِ خراب هم دارد، ولی رعیّت است. برای این‌که بفهمانیم که خدا ما رعیت تو هستیم و زیر سلطنت تو نزده ‌ایم، طاغی و یاغیِ با تو نیستیم، دهان خود را بستیم. 13 ساعت خوراک نخوردیم برای این‌که امتثال امر تو کرده باشیم. همین‌قدر از بندگی را انجام دادیم. دعاهایی هم خواندیم و دعاهایی هم کردیم. مسلما عبادات ما در این ماه با ماه گذشته شعبان و با ماه آینده شوال، فرق دارد، پس ما در این ماه یک قدم رو به خدا رفته ‌ایم و طوق بندگی خدا را به گردن انداخته ‌ایم. خدای متعال عفو است، کریم است، جواد است، مُعطی است، مُجمِل است، مُحسن است، مُفضل است، 1000 اسم جمال خدای متعال دارد، خداوند شما را بی اجر نمی ‌گذارد. روایت داریم که در هر شب از این ماه، خدا چندین هزار بندگانی را که مستحقّ عقوبت و عذاب شده ‌اند آن‌ها را می ‌بخشد، و گناهان آن ‌ها را عفو می‌ کند، و در شب آخر یعنی شب عیدفطر، برابر آن‌چه در تمام ماه عفو کرده است، در شب عید فطر برابرِ آن‌ها، گناهان را عفو می ‌کند.
خدایا ما معترف به گناه هستیم، خدایا ما معتقد هستیم که بد هستیم، عاصی هستیم خدایا، آن‌طوری‌که مطابق شأن تو است و متناسب با الوهیت تو است، نمی‌توانیم بندگی کنیم، ولی همین‌قدر معترف هستیم که بنده تو هستیم، بنده عاصیِ خاطی تو هستیم، بعد از یک ماه دهان بستن حالا آمده ‌ایم و در خانه تو نشسته ‌ایم، روی فرش تو نشسته ‌ایم. در بین مردها و جوان‌ مردهای قدیم معروف و مرسوم بود که اگر کسی یک جنایتی کرده باشد، جراحتی وارد کرده باشد، پسر کسی را کشته باشد، وقتی ‌که می ‌آید و روی فرش او می ‌نشیند و به او پناه می برد، مردان گذشت می ‌کردند. خدایا! ما هر جنایتی که کرده ‌ایم، هر معصیتی که کرده‌ ایم، درِ خانه تو آمده ‌ایم، روی فرش تو نشسته‌ ایم، دست گدایی به طرف تو دراز کرده ‌ایم. خدایا! به ذات پاک احدیت خودت و به حق محبوبت خاتم الانبیاء، امشب قلم عفو بر جرم‌ های همه ما بکش. همه ما را از این خانه پاک و پاکیزه و بخشیده شده از گناهان روانه بفرما. ما را تا سال آینده در یک چنین ماهی موفق به بندگی و به عبودیت خودت بفرما. این ماه رمضان را ماه آخر عمر ما قرار نده.
گریه در راه خدا و در راه مسئلت از خدا خیلی اثر دارد، خوشا به حال کسی‌که یک پره مژه ‌اش در راه بندگی خدا و در راه شرم ‌ساری از خدا اشک ‌آلود شود. اگر به گریه آمدید دلیل بر این است که از آن‌طرف اجابت شده است.
یک بچه‌ای فضولی می‌ کند، پدرش او را از خانه بیرون می‌ کند، می‌ رود تا غروب می ‌شود، غروب و مغرب شده است و هوا تاریک است، جا ندارد، می ‌دود به سمت خانه، با کمال خوف و رعب و ترس و شکستگی دل، در می ‌زند، می ‌گویند: کیست؟ باز چند دقیقه می ‌گذرد، در می‌ زند، می ‌گویند: کیست؟ می‌ گوید: من هستم، پدرش می‌ گوید: گفتم برو گم شو، نیا این‌جا. می ‌گوید: بابا کجا بروم، من جایی ندارم، من منزل و ماوی ندارم، باباجان. به محض این‌که این کلمه را می ‌گوید بابا تکان می ‌خورد، می ‌گوید: در را باز کنید که بیاید. خدا اگر تو ما را رد کنی ما کجا برویم! جای دیگری نداریم.
خدا! اگر نصف این جمعیت، یک دهم این جمعیت، پیش من لئیم بیایند، در خانه من لئیم بیایند، هر جنایتی کرده باشند، من از دستم بربیاید، خدایا، از این‌ها می ‌گذرم، آن‌ وقت تو که کریم هستی، تو که «ذو الفضل العظیم» هستی، تو که عفوّ و غفور و رحیم هستی، خدا، ما بندگان کجا برویم؟
به حق خاتم الانبیاء امشب ما را پاک و پاکیزه بفرما. به حق خاتم الانبیاء، شیطان را از ما دور گردان.
(سخنرانی های مسجد جامع زاهدان، شب عید فطر1390قمری)

جلسه سوم ماه مبارک رمضان ۹۳

جلسه سوم

۸:۴۰  –  اصل سخنرانی

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیم

قُلْ أَعُوذُ بِرَبِّ النَّاسِ ﴿١﴾  مَلِکِ النَّاس ِ﴿٢﴾ إلَهِ النَّاسِ ﴿٣﴾ مِنْ شَرِّ الْوَسْوَاسِ الْخَنَّاسِ ﴿۴﴾ الَّذِی یُوَسْوِسُ فِی صُدُورِ النَّاسِ ۵﴾ مِنَ الْجِنَّهِ وَ النَّاسِ ﴿۶﴾

بگو پناه می‌برم به مالک و صاحب‌اختیار مردم (۱) پادشاه و سلطان بر مردم (۲)