آغوز

روز قیامت، روز تجلّی مقامات است، روز بروز شهود و درجات است. روزی است که هر موجودی به همان موقعیّت و موجودیّتی که هست، تجلّی می کند. روز قیامت، دو دستگاه است که چشم‌ها را خیره می کند. دو تا دستگاه است که جلب توجّه تمام اهل محشر می کند:
1) یک دستگاه برای پیغمبر صلّی الله علیه و آله و امیرالمؤمنین علیه السلام است. این دو بزرگوار به طور مشترک، یک دستگاه دارند. منبر «وسیله» گذاشته می شود و پیغمبر صلّی الله علیه و آله بر آن منبر بالا رفته و در پله اعلای آن می نشیند. امیرالمؤمنین علیه السلام هم پرچم، لِوا و عَلَم حمد را به دست گرفته، در کنار آن منبر می ایستد. این پرچم از آنِ پیغمبر صلّی الله علیه و آله و به دست پرچم‌دار ایشان، علی علیه السلام است. این پرچم، وسیع است؛ سایه، زیاد دارد. انبیاء و اولیاء و بزرگان بشر دنیا، زیر پرچم علی‌بن ابی‌طالب علیه السلام هستند. «آدَمُ‏ وَ مَنْ‏ دُونَهُ‏ تَحْتَ‏ لِوَائِی یَوْمَ الْقِیَامَةِ.» علی علیه السلام و پیغمبر صلّی الله علیه و آله با هم، یک دستگاه هستند. «أَنَا وَ عَلِیٌ‏ مِنْ‏ نُورٍ وَاحِدٍ» هر دو بزرگوار، یک دستگاه هستند؛ با این تفاوت که پیغمبر صلّی الله علیه و آله بالای منبر و علی علیه السلام پایین منبر است، و پرچم و لواء حمد، دست علی علیه السلام است. هر کس نزد این دستگاه رفت، مأمون و سالم خواهد بود. هر کس زیر این پرچم رفت، راحت است. چشم‌های تمام اهل محشر را این دستگاه به خودش جلب می کند.
2) یک دستگاه دیگری خانم حضرت زهرا علیهاالسلام خودش به تنهایی دارد. این دستگاه، عجیب و غریب است! موجودیّت حضرت زهرا علیهاالسلام روز قیامت ظاهر می شود. در روز قیامت، این بی بی، سوار بر ناقه‌ای از نور می آید. دستگاهِ این خانم به طرز عجیبی چشم‌ها را خیره کرده و اهل محشر را به خود منصعق می کند؛ نه منجذب! این خانم در قُبّه‌ای از نور می آید‌. قبّه نور هم مثل قبّه‌های دنیا نیست! مَثَلِ آن قبّه، مَثلِ قبّه این مسجد نیست که بالای شبستان را گرفته است؛ بلکه یک معنای دیگری دارد. یعنی مُخّ مقام نورانیّت حضرت زهرا علیهاالسلام بدون ستر و حجاب و پرده، متجلّی می شود. این معنیِ قبّه است. آن قدر آن نورانیّت، قوی و شدید است که از چپ و راست صدا بلند می شود: «مَعَاشِرَ الْخَلَائِقِ! غُضُّوا أَبْصَارَکُمْ‏ وَ نَکِّسُوا رُؤُسَکُمْ.» ای مردم! چشم هایتان را ببندید‌، و سرهایتان را زیر بیندازید. چرا چشم‌ها را ببندند؟ برای این‌ که اگر چشم‌ها را باز کنند، تا توجّه به آن نور کنند، آن نور چشم‌هایشان را می کوبد. شدّت نور، چشم‌ها را از خود، بی خود می کند و در هم می کوبد. سرها را پایین انداخته و چشم‌ها را ببندید، چون نامحرم هستید؟! روز قیامت که جای حرف‌های محرم و نامحرمی نیست. در آنجا سیّدها، همه مَحرم فاطمه علیهاالسلام هستند. انبیائی که آباء پیغمبرند، همه محرم فاطمه زهرا علیهاالسلام هستند. نوح علیه السلام و ابراهیم علیه السلام، از آدم علیه السلام تا برسد به حضرت خاتم صلّی الله علیه و آله؛ همه محرم هستند. امّا همه باید چشمانشان را ببندند. حکمتِ این که می‌گویند چشم‌ها را ببندید چیست؟ چون چشم‌ها را می کوبد و از بین می رود. به هر حالت، نور عجیبی است که ابصار اهل محشر را می کوبد. حضرت زهرا علیهاالسلام، در قبه نور، بر ناقه نور، نورٌ فی النور، نورٌ مِن نور، نورٌ علی نور می‌آید. جبرائیل با چندین هزار فرشته پیاده در رکاب از طرف راست، و میکائیل و اسرافیل با چندین هزار فرشته از چپ می آیند. اینها سپهبدها و ارتشبدهای عالم ملکوت هستند که با فوج‌هایی از افسرانِ ارشدِ نظامیان ملکوتی، همه به حال خبردار و خدمت، در یمین و یسار می آیند. آن وقت جلوی این ناقه نور، مادرش حضرت خدیجه علیهاالسلام، مریم علیهاالسلام مادر حضرت عیسی علیه السلام، آسیه علیهاالسلام بنت مزاحم، کلثوم علیهاالسلام دختر عِمران، «کالحُجّام» هستند. ملائکه از چپ و راست به ریاست و فرماندهی جبرئیل و میکائیل، می آیند. حضرت زهرا علیهاالسلام هم در قبّه نور، با تلألؤ و تجلّی که چشم همه اهل محشر را کوبیده، می آید و به طرف بهشت می رود. این عظمت حضرت زهرا علیهاالسلام، هیچ ربطی به دختریِ پیغمبر صلّی الله علیه و آله ندارد! دخترهای دیگر پیغمبر صلّی الله علیه و آله معلوم نیست کجا هستند! در کدام گوشه محشر است؟ پس این جلال این بی بی، ربطی به پیغمبر صلّی الله علیه و آله ندارد. برای خودش است. ایشان در مقابل جلالی که پدرشان و شوهرشان، به صورت شراکت دارند که انبیاء را متوجه کرده است، این خانم هم خودش یک نفری، دستگاهی دارد که حتّی انبیاء را هم به خودش خیره می کند. این، فاطمه زهرا علیهاالسلام است.(سخنرانی های مسجدالنّبیّ قزوین، شب 24 جمادی الأخری 1390هجری قمری)