آغوز

از امام صادق (علیه السلام) روایت شده که حضرت فاطمه (سلام الله علیها)فرمود:

وقتى که آیه ى لا تجعلوا دعاء الرسول بینکم کدعاء بعضکم بعضاً یعنى پیغمبر (صلی الله علیه وآله و سلم) را مثل یکدیگر صدا نزنید نازل شد، من هم ترسیدم از اینکه به آن حضرت (اى پدر) بگویم. لذا آن حضرت را یا رسول اللَّه می گفتم. حضرت فرمود: اى فاطمه این آیه درباره ى تو و خانواده ات و نسلت نازل نشده، تو از منى و من از تو هستم، بلکه درباره ى جفاکاران و درشتخویان از قریش و گردنکشان و اهل کبر و غرور نازل شد، شما: (اى پدر) بگو که قلبم را زنده می کند و خدا را خشنود می نماید.

عن الصادق (علیه السلام) قالت فاطمه (سلام الله علیها):

لما نزلت: {لا تجعلوا دعاء الرّسول بینکم کدعاء بعضکم بعضاً } ۶۳نور
هبت رسولاللَّه (صلی الله علیه وآله و سلم) ان اقول له: یا ابه فکنت اقول: یا رسول اللَّه فاعرض عنى مرّه او اثنتین او ثلاثا، ثم اقبل على فقال: یا فاطمه انها لم تنزل فیک و لا فى اهلک و لا فى نسلک، انت منّى و انا منک.
انما نزلت فى اهل الجفاء والغلظه من قریش اصحاب البذخ والکبر، قولى: یا ابه، فانها احیى للقلب و ارضى للرّب.

بحار الانوار ج ۴۳ ص ۹۹