آغوز

شب بیستم ماه مبارک رمضان ۹۴
چکیده سخنرانی اولین شب قدر ۹۴
(شب قدر احتمالی)
۹۴/۴/۱۶

موضوع:

1. احکام قضای روزه
2. درب های رحمت خدا در ماه رمضان باز است. دریابید.
3. امام حسین در دعای عرفه به ما چگونه دعا کردن را آموختند.

======

• کسی که قضای روزه ماه رمضان خود را تا ماه رمضان سال آینده نگرفته است باید به ازای هر روزی که روزه ش را به جا نیاورده است یک مُد طعام به “فقیر شرعی” بدهد.

• اکثر علما عقیده دارند مُد حدود ۷۵۰ گرم و برخی دیگر از علما مُد را حدود ۹۰۰ گرم می­دانند که احتیاط دومی است.

• منظور از طعام در اینجا یعنی مثل گندم و آرد و نان.
  البته اگر یک وعده غذایی هم به فقیر بدهد که او بخورد و سیر شود اگر این چنین باشد این هم کفایت می­کند ولی چون معمولا دادن غذا مشکل تر و هزینه ش هم بالاتر است معمولا به دادن همین یک مد طعام اکتفا می­کنند. ولی باید خودِ طعام به فقیر داده شود. دادن پول به او کافی نیست.
  اگر فقر مورد اطمینان است که اگر پول را بگیرد می­رود به وکالت از شما گندم یا آرد یا نان را به عنوان کفاره روزه از طرف شما برای خودش می­خرد، در این صورت وظیفه شما ادا می­شود اما اگر چنین اطمینانی نباشد در این صورت پول دادن به او کفایت نمی­کند.
  دفاتر بعضی از آقایان مراجع می­گویند ما فقرایی داریم که به این نحو عمل می­کنند و به اینها اطمینان دارند.
  لذا اگر کسی از آن طریق نیز عمل کند ان شاء الله به وظیفه ش عمل کرده است.

• اگر قضای روزه ماه رمضان به تاخیر بیفتد و به ماه رمضان سوم برسد آنگاه یک بار دیگر کفاره اضافه نمی­شود و تشدید نمی­شود بلکه حتی اگر ده سال نیز گذشته باشد باید همان یک کفاره را بدهد، اما چون بحث قیمت مطرح نیست هر زمان که بخواهد پرداخت نماید باید گندم همان لحظه را بدهد.

• باید توجه داشته باشیم در ادای کفاره نباید آن قدر تاخیر بشود که صدق بی توجهی و بی­ اهمیتی به این تکلیف باشد. اگر به این مقدار در قضای روزه تاخیر بیندازد یا در پرداختن کفاره تاخیر بکند معصیت کرده است اما در عین حال واجب فوری هم نیست و زمان معینی ندارد که کفاره را تا آن زمان بپردازیم، از آن طرف نباید آن قدر تاخیر شود که صدق بی اهمیتی کند.

>خدای متعال توفیق آشنایی و هم توفیق عمل و التزام به وظایف بندگی مان را تا آخرین لحظه عمر به احسن وجه مرحمت نماید.<

====

• از حضرت ثامن الحجج علی بن موسی رضا این روایت شریف نقل شده است که:
  خداوند متعال در ثلث پایانی هر شب، قبل از طلوع فجر، ملکی را می­گمارد که در بین زمین و آسمان فریاد بزند و بگوید:
  هَلْ مِنْ سَائِلٍ فَأُعْطِیَهُ
  آیا سائلی هست که به او ببخشم؟
  هَلْ‏ مِنْ‏ تَائِبٍ‏ فَأَتُوبَ عَلَیْهِ
  آیا توبه کننده‌ای هست که به‌سوی او روی بیاورم؟
  هَلْ مِنْ مُسْتَغْفِرٍ فَأَغْفِرَ لَهُ
  آیا آمرزش‌خواهی هست که او را بیامرزم؟ (۱)

• روی این نکته خیلی تامل کنید.
  این داستان هر شب عمر ما تا امشب بوده است.
  هر شب اغلب بندگان این ندا را پاسخ نمی­دهند یا در خواب هستند یا در غفلت می گذرانند.
  این ندا در شب­های ماه رمضان از سر شب بر حسب برخی از روایت تا صبح شنیده می­شود.
  در لیالی قدر خدای متعال برای همه این سه مورد تخفیف هایی هم قائل می­شود.
  حضرت رضا ع درباره کل ماه رمضان فرمودند: “فان سلعه فیه الرخیصه” . (۲)
  خدا کالایش را حرج کرده و قیمت را پایین آورده و چوب حراج زده است.
  در لیالی قیمت از آنچه که هست نیز پایین­تر می­آید: “فان أَبْوَابُ السَّمَاءِ مُفَتَّحَهٌ. ” (۳)
  فتح  مصدری است یک بار دیگه نمی­شود مفعول شود اگر بیاید در باب تفعیل معناش یکی از این دوچیز است.-
  یا اینکه همه درهای خدا را باز شده و هیچ در بسته ای نداره یا معنی ش این است که این درها به طور کامل باز است و طاق باز است. مفتح.

• هر کس گنهکار نیست که خوشا به حال ش.
  بین خودش و خدای­ش گناه و معصیتی نیست.
  و خب ما گناهکاران باید دعا کنیم که خدا ما را هم ببخشد، اما اگر کسی در عمرش یک خطا کرده باشد او از این موقعیت باید بهترین استفاده را ببرد تا چه برسد به ما که اصلا عدد گناهان­مان از دست­مان خارج شده است.
  چند تا نگاه حرام کردیم؟ اصلا یادمان نیست.-
  چند تا حرف  حرام گفتیم؟ مثال ش الان برای ما قابل احصاء (تعیین) نیست. احصاء الله و الرسول. (۴)
  چقدر حرام شنیده ایم و حرام خورده ایم؟
  ما یادمان رفته اما وقتی در روز قیامت نامه اعمال را به دست­مان می­دهند اگر در همچین موقعیت هایی ما آمرزیده نشده بودیم، فریاد می­زنیم:
  هَذا الْکِتَابِ لَا یُغَادِرُ صَغیرَهً وَلَا کَبیرَهً إِلَّا أَحْصاها (۵)
  می­بینیم هیچ خرد و کلانی نیست. هیچ بزرگ و کوچکی نیست مگر این که در این نامه ثبت شود ومگر آنکه خدا بیامرزد.
  و َوَجَدُوا ما عَمِلُوا حاضِرًا وَلَا یَظْلِمُ رَبُّکَ أَحَدًا (۶)

• وقتی سید الشهدا ع در دعای عجیب  روز عرفه خدا را می­خواند، بقیه فقط محو امام حسین بودند که این بزرگوار چگونه دارد به درگاه عجز و ناله می­کند.
  راوی می­گوید مثل یک مسکین که آمده و طعام می­خواهد.
  امام حسین دست ­شان را به سمت آسمان برده بودند و سر مقدس شان را به علامت شرمندگی پایین بود و این فقرات دعا را می­خواندند و از دو چشم آن بزرگوار همچون دو مشک پی در پی اشک می­ریخت. و با جانسوزی این فقرات را تکرار می­کرد. و حضرت گفت و گفت و گفت تا رسید به یک فقره.
  در همین حال که اشک سرازیر بود، اینجا بود که امام حسین سر مقدس ش را سمت آسمان برد.
  نکته: در واقع دارند به ما دعا کردن را یاد می­دهند.
  امام حسین  بعد این عبارت را عرضه داشتند:
  اَللّهُمَّ حاجَتِىَ الَّتى اِنْ اَعْطَیْتَنیها لَمْ یَضُرَّنى ما مَنَعْتَنى
  خدایا از تو حاجتی درخواست می­کنم که اگر این را به من بدهی و هیچ حاجت دیگری از برآورده نشود، ضرر چندانی نمی­کنم. اما اگر این را به من ندهی انگار سایر حوایج را ندادی.
  وَاِنْ مَنَعْتَنیها لَمْ یَنْفَعْنى ما اَعْطَیْتَنى
  سودی چندانی نمی­برم و با صدای بلند امام حسین عرضه داشت:
  اَسْئَلُکَ فَکاکَ رَقَبَتى مِنَ النّارِ (۷)

• عزیزان، دو سوم از ماه گذشته است و خدای متعال هر روز به هنگام غروب آفتاب تعدادی از گرفتاران دوزخ را آزاد می­کند.
  در خودمان بررسی کنیم و ببینیم آیا ما جز این دسته هستیم یا نیستیم؟
  در برخی از دعا از خدا این جور میخواهد “وَحَلاوَهَ رَحْمَتِکَ”
  خدایا وقتی که می­آمرزی خنکی عفو ت را به من بچشان.
  وقتی بندگانت را می­آمرزی اینها کام­شان شیرین می­شود.
  خدایا با این شیرینی که به کام  من می­آوری به من بفهمان که من را بخشیدی. (۸)

• این دعاهایی که در قرآن به سر گرفتن است، در روایات در غیر شب قدر هم مشابه ش توصیه شده است.
  یعنی قرآن به سر گرفتن و خدا را به حق ائمه قسم دادن در اوقات دیگر هم نیز مفید است و چه امشب شب قدر باشد و چه نباشد.
  بریم زیر سایه قرآن و خدای متعال را قسم بدهیم به حق قرآن که همان حاجتی که امام حسین از خدا خواست.
  خدایا  ما را جز آزاد شدگان قرار دهد.
  اَسْئَلُکَ فَکاکَ رَقَبَتى مِنَ النّارِ

پ.ن:

با تشکر از جناب “فرید چهاردانگه ماسوله آبادی وزه” که در پیدا کردن منبع کمک نمودند.

منبع:

۱٫من لا یحضره الفقیه / ج‏۱ / ۴۲۱ / باب وجوب الجمعه و فضلها و من وضعت عنه و الصلاه و الخطبه فیها ….. ص : ۴۰۹

۱۲۴۰- وَ رَوَى عَبْدُ الْعَظِیمِ بْنُ عَبْدِ اللَّهِ الْحَسَنِیُّ رَضِیَ اللَّهُ عَنْهُ عَنْ إِبْرَاهِیمَ بْنِ أَبِی مَحْمُودٍ قَالَ: قُلْتُ لِلرِّضَا ع یَا ابْنَ رَسُولِ اللَّهِ مَا تَقُولُ فِی الْحَدِیثِ الَّذِی یَرْوِیهِ النَّاسُ عَنْ رَسُولِ اللَّهِ ص أَنَّهُ قَالَ إِنَّ اللَّهَ تَبَارَکَ وَ تَعَالَى یَنْزِلُ فِی کُلِّ لَیْلَهِ جُمُعَهٍ إِلَى السَّمَاءِ الدُّنْیَا فَقَالَ ع لَعَنَ اللَّهُ الْمُحَرِّفِینَ الْکَلِمَ عَنْ مَوَاضِعِهِ وَ اللَّهُ مَا قَالَ رَسُولُ اللَّهِ ص ذَلِکَ إِنَّمَا قَالَ ع إِنَّ اللَّهَ تَبَارَکَ وَ تَعَالَى یُنْزِلُ مَلَکاً إِلَى السَّمَاءِ الدُّنْیَا کُلَّ لَیْلَهٍ فِی الثُّلُثِ الْأَخِیرِ وَ لَیْلَهَ الْجُمُعَهِ فِی أَوَّلِ اللَّیْلِ (فَیَأْمُرُهُ فَیُنَادِی هَلْ مِنْ سَائِلٍ فَأُعْطِیَهُ هَلْ مِنْ تَائِبٍ فَأَتُوبَ عَلَیْهِ هَلْ مِنْ مُسْتَغْفِرٍ فَأَغْفِرَ لَهُ )یَا طَالِبَ الْخَیْرِ أَقْبِلْ وَ یَا طَالِبَ الشَّرِّ أَقْصِرْ فَلَا یَزَالُ یُنَادِی بِهَذَا حَتَّى یَطْلُعَ الْفَجْرُ فَإِذَا طَلَعَ الْفَجْرُ عَادَ إِلَى مَحَلِّهِ مِنْ مَلَکُوتِ السَّمَاءِ حَدَّثَنِی بِذَلِکَ أَبِی عَنْ جَدِّی عَنْ آبَائِهِ عَنْ رَسُولِ اللَّهِ ص.

۲٫فضائل الأشهر الثلاثه / ۱۱۶ / کتاب فضائل شهر رمضان
۱۱۱- حَدَّثَنَا مُحَمَّدُ بْنُ إِبْرَاهِیمَ بْنِ إِسْحَاقَ قَالَ حَدَّثَنَا عَبْدُ الْعَزِیزِ بْنُ یَحْیَى قَالَ حَدَّثَنَا مُحَمَّدُ بْنُ زَکَرِیَّا قَالَ حَدَّثَنَا أَحْمَدُ بْنُ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ الْکُوفِیُّ عَنْ سُلَیْمَانَ الْمَرْوَزِیِّ عَنِ الرِّضَا عَلِیِّ بْنِ مُوسَى ع أَنَّهُ قَالَ: مَنْ صَامَ شَهْرَ رَمَضَانَ إِیمَاناً وَ احْتِسَاباً غُفِرَتْ لَهُ ذُنُوبُهُ مَا تَقَدَّمَ مِنْ ذَنْبِهِ وَ مَا تَأَخَّرَ وَ إِنَّ الصَّائِمَ لَا یَجْرِی عَلَیْهِ الْقَلَمُ حَتَّى یُفْطِرَ مَا لَمْ یَأْتِ بِشَیْ‏ءٍ فَیَنْقُضَ صَوْمَهُ وَ إِنَّ الْحَاجَّ لَا یَجْرِی عَلَیْهِ الْقَلَمُ حَتَّى یَرْجِعَ مَا لَمْ یَأْتِ بِشَیْ‏ءٍ یُبْطِلُ حَجَّهُ وَ إِنَّ النَّائِمَ لَا یَجْرِی عَلَیْهِ الْقَلَمُ حَتَّى یَنْتَبِهَ مَا لَمْ یَکُنْ یَأْتِ عَلَى حَرَامٍ وَ إِنَّ الصَّبِیَّ لَا یَجْرِی عَلَیْهِ الْقَلَمُ حَتَّى یَبْلُغَ وَ إِنَّ الْمُجَاهِدَ فِی سَبِیلِ اللَّهِ لَا یَجْرِی عَلَیْهِ الْقَلَمُ حَتَّى یَعُودَ إِلَى مَنْزِلِهِ مَا لَمْ یَأْتِ بِشَیْ‏ءٍ یُبْطِلُ جِهَادَهُ وَ إِنَّ الْمَجْنُونَ لَا یَجْرِی عَلَیْهِ الْقَلَمُ حَتَّى یُفِیقَ وَ إِنَّ الْمَرِیضَ لَا یَجْرِی عَلَیْهِ الْقَلَمُ حَتَّى یَصِحَّ ثُمَّ قَالَ ع إِنَّ سِلْعَهَ اللَّهِ رَخِیصَهٌ فَاشْتَرُوهَا قَبْلَ أَنْ تَغْلُوَ.

۳٫دعائم الإسلام / ج‏۱ / ۲۸۶ / ذکر الاعتکاف ….. ص : ۲۸۶
وَ عَنْهُ ص أَنَّهُ قَامَ أَوَّلَ لَیْلَهٍ مِنَ الْعَشْرِ الْأَوَاخِرِ مِنْ شَهْرِ رَمَضَانَ فَحَمِدَ اللَّهَ وَ أَثْنَى عَلَیْهِ ثُمَّ قَالَ أَیُّهَا النَّاسُ قَدْ کَفَاکُمُ اللَّهُ عَدُوَّکُمْ مِنَ الْجِنِّ وَ الْإِنْسِ وَ وَعَدَکُمُ الْإِجَابَهَ فَقَالَ- ادْعُونِی أَسْتَجِبْ لَکُمْ أَلَا وَ قَدْ وَکَّلَ اللَّهُ بِکُلِّ شَیْطَانٍ مَرِیدٍ سَبْعَهَ أَمْلَاکٍ فَلَیْسَ بِمُحَاوِلٍ حَتَّى یَنْقَضِیَ شَهْرُکُمْ هَذَا أَلَا وَ أَبْوَابُ السَّمَاءِ مُفَتَّحَهٌ مِنْ أَوَّلِ لَیْلَهٍ مِنْهُ إِلَى آخِرِ لَیْلَهٍ أَلَا وَ الدُّعَاءُ فِیهِ مَقْبُولٌ ثُمَّ شَمَّرَ رَسُولُ اللَّهِ ص وَ شَدَّ مِئْزَرَهُ وَ بَرَزَ مِنْ بَیْتِهِ وَ اعْتَکَفَهُنَّ وَ أَحْیَا اللَّیْلَ کُلَّهُ وَ کَانَ یَغْتَسِلُ کُلَّ لَیْلَهٍ بَیْنَ الْعِشَاءَیْنِ.
من لا یحضره الفقیه / ج‏۲ / ۹۸ / باب فضل شهر رمضان و ثواب صیامه ….. ص : ۹۴
۱۸۳۷- وَ قَالَ عَلِیٌّ ع لَمَّا حَضَرَ شَهْرُ رَمَضَانَ قَامَ رَسُولُ اللَّهِ ص فَحَمِدَ اللَّهَ وَ أَثْنَى عَلَیْهِ ثُمَّ قَالَ أَیُّهَا النَّاسُ کَفَاکُمُ اللَّهُ عَدُوَّکُمْ مِنَ الْجِنِّ وَ الْإِنْسِ وَ قَالَ ادْعُونِی أَسْتَجِبْ لَکُمْ وَ وَعَدَکُمُ الْإِجَابَهَ أَلَا وَ قَدْ وَکَّلَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ بِکُلِّ شَیْطَانٍ مَرِیدٍ سَبْعِینَ مِنْ مَلَائِکَتِهِ فَلَیْسَ بِمَحْلُولٍ حَتَّى یَنْقَضِیَ شَهْرُکُمْ هَذَا أَلَا وَ أَبْوَابُ السَّمَاءِ مُفَتَّحَهٌ مِنْ أَوَّلِ لَیْلَهٍ مِنْهُ أَلَا وَ الدُّعَاءُ فِیهِ مَقْبُولٌ.

 ۴٫مرآه العقول فی شرح أخبار آل الرسول / ج‏۸ / ۲۰۷ / الحدیث ۵ – ص : ۲۰۷
و قال أمیر المؤمنین علیه السلام: و إذا زکی أحد منهم خاف مما یقال فیه فیقول: أنا أعلم بنفسی من غیری، و ربی أعلم منی بنفسی اللهم لا تؤاخذنی بما یقولون و اجعلنی أفضل مما یظنون، و اغفر لی ما لا یعلمون” لا یغره” تأکید لما سبق أو استیناف بیانی و کذا الفقره الثانیه على اللف و النشر المرتب، أی لا یغتر بتزکیه من لا یطلع على عیوبه الخفیه، فیعجب بقولهم، و یخشى إحصاء الله أو الملائکه ما عمله من المعاصی، و فی المجالس و یخشى إحصاء من قد علمه و کأنه أظهر.

۵٫ وَوُضِعَ الْکِتَابُ فَتَرَى الْمُجْرِمِینَ مُشْفِقِینَ مِمّا فیهِ وَیَقُولُونَ یَا وَیْلَتَنَا مال ِ هَذا الْکِتَابِ لَا یُغَادِرُ صَغیرَهً وَلَا کَبیرَهً إِلَّا أَحْصاها و َوَجَدُوا ما عَمِلُوا حاضِرًا وَلَا یَظْلِمُ رَبُّکَ أَحَدًا ” …۴۹ کهف

۶٫تفسیر العیاشی / ج‏۲ / ۳۲۸ / [سوره الکهف(۱۸): آیه ۴۹] ….. ص : ۳۲۸
۳۴- عن خالد بن نجیح عن أبی عبد الله ع قال إذا کان یوم القیامه دفع إلى الإنسان کتابه، ثم قیل له اقرأه- قلت: فیعرف ما فیه فقال: إنه یذکره- فما من لحظه و لا کلمه، و لا نقل قدم، و لا شی‏ء فعله إلا ذکره، کأنه فعله تلک الساعه فلذلک قالوا «یا وَیْلَتَنا ما لِهذَا الْکِتابِ- لا یُغادِرُ صَغِیرَهً وَ لا کَبِیرَهً إِلَّا أَحْصاها

إرشاد القلوب / ترجمه سلگى / ج‏۱ / ۳۵ / قیامت و نام‏هاى آن ….. ص : ۳۰
وَ وُضِعَ الْکِتابُ فَتَرَى الْمُجْرِمِینَ مُشْفِقِینَ مِمَّا فِیهِ وَ یَقُولُونَ یا وَیْلَتَنا ما لِهذَا الْکِتابِ لا یُغادِرُ صَغِیرَهً وَ لا کَبِیرَهً إِلَّا أَحْصاها
در آن روز کتاب اعمال نیک و بد خلق را پیش نهند و اهل گناه را از آنچه در نامه عمل‏شان است، ترسان و هراسان بینى، در حالى که با خود گوئید: اى واى بر ما این چگونه کتابى است که اعمال کوچک و بزرگ ما را هیچ فروگذار نکرده، جز اینکه همه را برشمرده است.

۷٫در این قسمت از دعا سر و دیده خود را به جانب آسمان برداشت،و از دیده‏هاى مبارکش مانند ریزش آب از دو مشک،اشک مى‏ریخت،و با صداى بلند به محضر حق عرضه داشت:
یا اَسْمَعَ السّامِعینَ یا اَبْصَرَ النّاظِرینَ وَیا اَسْرَعَ الْحاسِبینَ وَیا اَرْحَمَ الرّاحِمینَ صَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وَ الِ مُحَمَّدٍ السّادَهِ الْمَیامینِ وَاَسْئَلُکَ(اَللّهُمَّ حاجَتِىَ الَّتى اِنْ اَعْطَیْتَنیها لَمْ یَضُرَّنى ما مَنَعْتَنى) وَاِنْ مَنَعْتَنیها لَمْ یَنْفَعْنى ما اَعْطَیْتَنى اَسْئَلُکَ فَکاکَ رَقَبَتى مِنَ النّارِ لااِلهَ اِلاّ اَنْتَ وَحْدَکَ لا شَریکَ لَکَ لَکَ الْمُلْکُ وَلَکَ الْحَمْدُ وَاَنْتَ عَلى کُلِّشَىْءٍ قَدیرٌ یا رَبُِّ یا رَبُِّ.
اى شنواترین شنوایان،اى بیناترین بینایان،و اى سریعترین حسابرسان،و اى مهربان‏ترین مهربانان،بر محمّد و خاندان محمّد آن سروران با میمنت درود فرست،و از تو درخواست مى‏کنم خدایا حاجتم را که اگر آن را به من عطا کنى،بى‏شک‏ هرچه را از من دریغ ورزى به من ضررى نرساند،و اگر قضاى حاجتم را از من دریغ نمایى،آنچه را عطایم کنى سودى نبخشد،آزادى عهده‏ام را از آتش از تو درخواست‏ مى‏کنم،معبودى جز تو نیست،یگانه‏اى،برایت شریک نیست،فرمانروایى و سپاس خاص توست،و تو بر هرچیز توانایى،پروردگارا پروردگارا.
پیوسته«یا ربّ»مى‏گفت،و همه آنان‏که اطراف حضرت بودند به دعاى حضرت گوش‏ فرا دادند و به آمین گفتن اکتفا نمودند،در نتیجه صداهایشان با آن حضرت به گریستن بلند شد،تا آفتاب غروب کرد،سپس‏ زادوتوشه خود را بار کرده،به سوى مشعر الحرام حرکت کردند.
مؤلّف گوید:کفعمى دعاى عرفه حضرت سید الشهداء علیه السّلام را در کتاب‏ (بلد الامین)تا این قسمت ذکر کرده،و علاّمه مجلسى در«زاد العماد» این دعاى شریف را موافق روایت کفعمى نقل فرموده

۸٫مناقب آل أبی طالب علیهم السلام (لابن شهرآشوب) / ج‏۲ / ۲۴۷ / فصل فی مقاماته مع الأنبیاء و الأوصیاء ع ….. ص : ۲۴۶
وَ رَوَى مُحَمَّدُ بْنُ یَحْیَى قَالَ بَیْنَا عَلِیٌّ یَطُوفُ بِالْکَعْبَهِ إِذَا رَجُلٌ مُتَعَلِّقٌ بِالْأَسْتَارِ وَ هُوَ یَقُولُ- یَا مَنْ لَا یَشْغَلُهُ سَمْعٌ عَنْ سَمْعٍ یَا مَنْ لَا یُغَلِّطُهُ السَّائِلُونَ یَا مَنْ لَا یَتَبَرَّمُ بِإِلْحَاحِ الْمُلِحِّینَ أَذِقْنِی بَرْدَ عَفْوِکَ وَ حَلَاوَهَ مَغْفِرَتِکَ فَقَالَ عَلِیٌّ ع یَا عَبْدَ اللَّهِ دُعَاؤُکَ هَذَا قَالَ وَ قَدْ سَمِعْتَهُ قَالَ نَعَمْ قَالَ فَادْعُ بِهِ فِی دُبُرِ کُلِّ صَلَاهٍ فَوَ الَّذِی نَفْسُ الْخَضِرِ بِیَدِهِ لَوْ کَانَ عَلَیْکَ مِنَ الذُّنُوبِ عَدَدُ نُجُومِ السَّمَاءِ وَ قَطْرِهَا وَ حَصْبَاءِ الْأَرْضِ وَ تُرَابِهَا لَغَفَرَ لَکَ أَسْرَعَ مِنْ طَرْفَهِ عَیْنٍ

 شیخ مفید در کتاب«مجالس»،از محمّد بن‏ حنفیّه روایت کرده:روزى پدرم حضرت امیر مؤمنان علیه السّلام کعبه را طواف مى‏کرد،ناگاه مردى را دید،که به پرده‏هاى کعبه‏ چنگ زده،و این دعا را مى‏خواند،به او فرمود:این است دعاى تو؟گفت:آرى مگر شنیدى؟حضرت فرمود:آرى‏ شنیدم،فرمود:پس این دعا را پس از هر نماز بخوان،به خدا سوگند هر مؤمنى این دعا را پس از هر نماز بخواند،بى‏تردید حق تعالى گناهان او را مى‏آمرزد،هرچند به اندازه ستارگان آسمان،و قطره‏هاى باران،و ریگ‏هاى زمین،و ذرّه‏هاى‏ خاک باشد،بعد حضرت امیر علیه السّلام گفت:من این دعا را مى‏دانم،و حقتعالى واسع العطایا(داراى بخشش گسترده)و کریم است،آن مرد گفت: یا امیر المؤمنین راست گفتى،و بالاتر از هر دانایى داناترى است،و آن مرد حضرت خضر علیه السّلام بود.و کفعمى نیز این دعا را در کتاب«بلد الأمین»روایت کرده،و دعاى این است:
یا مَنْ لا یَشْغَلُهُ سَمْعٌ عَنْ سَمْعٍ یا مَنْ لا یُغَلِّطُهُ السّآئِلُونَ وَیا مَنْ لا یُبْرِمُهُ اِلْحاحُ الْمُلِحّینَ اَذِقْنى بَرْدَ عَفْوِکَ وَمَغْفِرَتِکَ وَحَلاوَهَ رَحْمَتِکَ
اى آن‏که او را شنیدنى از شنیدن دیگر منصرف نمى‏کند،اى آن‏که خواهندگان او را به اشتباه نمى‏اندازند،اى آن‏که اصرار اصرارکنندگان او را خسته نمى‏کند،خنکى گذشت،و آمرزشت و شیرینى رحمتت را به من بچشان.