آغوز

مرحوم در سخنرانی خود در مسجد سیّد اصفهان در ماه رمضان 1392 هجری می فرمود:
یک دعایی است که جزء اسرار است. اساتیدِ من به من گفته‏اند: نگو. من می‏گویم، ولی راضی نیستم که احدی این دعا را جز برای فرج امام ‏زمان علیه السلام، برای چیز دیگری بخواند و اگر برای چیز دیگری بخواند و بخواهد، پیش خدا مسؤول است. این سرّی است که در اصفهان فاش می ‏کنم؛ تاکنون هم نگفته ‏ام. این دعای عجیبی است که از اسرار است. بزرگان، آن‌هایی که در این عوالم سرّ و حقیقت، اقیانوس بوده‏اند، سپرده‏اند که این دعا خوانده نشود، مگر برای امری که در عالَم از آن مهم ‏تر نیست. و به نظر بنده، امری که در عالم مهم ‏تر از آن نیست، ظهور امام زمان علیه السلام است. پس این دعا را جز برای ظهور آن امام نخوانید. دعا این است:
«اللّهُمَّ اِنّی اَسْئَلُکَ بِروحِ عَلیِّ بْنِ اَبی‏طالِبِ الَّذی لَمْ یُشْرِکْ بِاللهِ طَرْفَةَ عَیْنٍ» (أنْ تُعَجِّلَ فَرَجَ وَلِیِّکَ القائِمِ المَهْدِیّ)
خداوندا! به روح علیّ امیرالمؤمنین علیه السلام‏ قَسَمَت می‏ دهم، آن روح مطهّری که در این عالم کون و فساد، از زمانی که قدم به رَحِم مادرش فاطمه بنت اسد علیهاالسلام گذاشت تا وقتی که از دنیا رحلت فرمود، یک طرفة العین و یک چشم به هم زدن، به خدا شرک نیاورد، و همیشه موحّد بود؛ صمد پرست بود. (به آن روح قسمت می دهم که فرج ولیّت، امام زمان علیه السلام را برسانی)
(سخنرانی مسجد سیّد اصفهان، 1392 قمری، شب 18 ماه رمضان)