آغوز

 

از امام زمان علیه السلام غفلت نکنید. درباره‌‌ او دعا کنید. دعاها هم لازم نیست عربی باشد که شما نمی‌فهمید. همان طوری که به زبان پدر مادری می‌گویید. اگر فارس هستید، فارسی؛ اگر ترک هستید، ترکی؛ اگر عرب هستید، عربی دعا کنید. همان طوری که برای بچه‌تان دعا می‌کنید، راه می‌روی و می‌گویی خدایا! بچه‌ام را حفظ کن. در خانه هستی، می‌گویی خدایا! بچه‌ام را سلامتش بدار. خدایا! به بچه‌ام پول بده. به بچه‌ام آبرو بده. بچه‌ام را حفظ کن. به عین همان طوری که دعا می‌کنید، برای امام زمان علیه السلام دعا کنید. همان طوری که با پدرت حرف می‌زنید، با خدا حرف بزنید. چطور با پدرتان حرف می‌زنید؟ بابا! پولم بده. بابا! نونم بده. بابا! برایم لباس بخر. بابا! این کار را برایم بکن. با کمال پررویی هم می‌گویی! با کمال پررویی! حال اگر بد هستی، اگر رد هستی، اگر عاصی هستی، اگر طاغی هستی، هر چه هستی، با خدا حرف بزن. بچّه در خانه شیطنت کرده است. پدر هم بدش می‌آید. امّا تا می‌خواهد مدرسه برود و کاغذ و قلم ندارد، می‌گوید: آقاجون! پول بده می‌خواهم کاغذ و قلم بخرم. به خدا، خدا از پدر مهربان‌تر است. با خدا همین طور حرف بزنید. خدا! اربابم را برسان. خدا! صاحبم را برسان. خدا! امام زمان من را حفظ کن. خدا! دل او را از من خشنود کن. خدا! سایه‌ی او را بر سر ما مستدام بدار. همین طوری بگویید. البته، دعاهای مأثوره را هم بخوانید. نمی‌گویم نخوانید. ولی شما راه می‌روید، دعا کنید. در خانه‌ات هستید، دعا کنید. در بازار هستید، دعا کنید. به یاد آن حضرت باشید. برای سلامتی ایشان دعا کنید.
(سخنرانی های مسجد النّبیّ قزوین، ربیع الاوّل1382قمری، روز دهم)